top of page
Zoeken

Mijn nieuwe weg: een reden tot piekeren of bron van energie?

Foto van schrijver: Jolien AertsJolien Aerts

Een nieuwe weg inslaan gaat voor velen gepaard met een zekere angst. Het brengt onzekerheid met zich mee, piekergedachten. Zal ik het wel goed doen? Wat zullen anderen hiervan vinden?

Toch verdwijnen deze gevoelens en gedachten in het niets in tegenstelling tot de energie die je krijgt als je beslist ervoor te gaan en actie te ondernemen.



Ken je dat gevoel waarbij je al jaren droomt van iets?

Je denkt: ‘Is het wel realistisch?’, ‘Dat is iets voor later’, ‘Het budget is er niet’, ‘Ik wil eerst zoveel andere dingen doen in mijn leven’, ‘Zal ik dit wel kunnen?’.

Klinkt je bekend in de oren?

Zo was het ook bij mij. Sinds ik ben afgestudeerd (in 2013, wat toch al een tijdje geleden is), leeft bij mij de gedachte om iets extra te doen in de psychologie, iets wat me onderscheidt van anderen, iets waar ik echt mijn stempel op kan drukken.

Het zijn zo’n ideeën die je op de lange baan schuift, die ergens altijd wel sluimeren maar nooit echt de aandacht krijgen die ze verdienen.

Vergelijk het met die hobby die je al een hele tijd terug wil opnemen maar waarvoor de tijd er maar niet lijkt te zijn. Of het instrument dat je zo graag (terug) wil leren spelen.

Het is die droombestemming die je ooit gezien wil hebben, maar waar je nooit het juiste moment voor lijkt te vinden...


Net zoals bij anderen, kwamen ook bij mij gedachten naar boven die net verhinderden waar ik naartoe wou. 'Het zal zoveel werk zijn', 'Hoe kan ik nog vrije tijd inplannen?'...

De gedachten zijn eindeloos.

De jaren gaan voorbij, de ideeën sluimerend op de achtergrond. Het leven wordt geleid, alles gaat zijn gewone gangetje… En dan komt er een moment waarop je je de vraag stelt waar je nu verder naartoe wilt.


Dat 'Eureka-moment' was bij mij meer een verzameling van momenten. Ten eerste was er corona, de extra vrije tijd die je krijgt met een lockdown zet je aan tot het evalueren van je huidige leven. Ten tweede waren er de collega's, zij waren al langere tijd op de hoogte van mijn dromen en stimuleerden me om er volledig voor te gaan. Verder waren er de vrienden die tijdens een brunch (we mochten terug buitenkomen) mee brainstormden over allerlei existentiële kwesties. En tenslotte is er natuurlijk nog de familie, zij staan altijd klaar voor mij. Hun aanmoedigingen en feedback hebben ertoe geleid dat ik ben beginnen rondhoren.


En wat bleek? Het is zéker haalbaar je dromen te volgen en als zelfstandige te beginnen. Plots hadden die piekergedachten geen enkele waarde meer. Afspraken werden gemaakt, plannen kregen vorm... En zo is het dat Normaliter is ontstaan.


Het geeft een heel fijn gevoel te weten dat je iets kan doen dat je graag doet. Uiteraard zijn er ook regelmatig die paniekmomentjes: ‘Wat als niemand zich inschrijft?’, ‘Wat als ik het volledig verkeerd zie?’, 'Wat als niemand geïnteresseerd is in wat ik te vertellen heb?'. Ondanks deze gedachten wil ik het toch proberen, ik wil ervoor gaan.

En sinds het moment dat ik mijn knop heb omgedraaid, voel ik alleen maar heel veel energie om erin te vliegen!


Vliegen jullie er mee in met mij?



117 weergaven0 opmerkingen

Comentários


Contact

Rijkevorselseweg 77

2340 Beerse

​

E-mail: jolien@normaliter.be

TEL: +32 (0)499 29 45 40

  • Instagram
  • Black Facebook Icon

© 2020 by Normaliter.

bottom of page